Psy do adopcji 974. Psy rasowe 5. Znaleźliśmy 979 ogłoszeń. Wyróżnione. Oddam kundelka w dobre ręce. Za darmo. Lublin - 11 listopada 2023. Wyróżnione. Murzyn spokojny Kochany kundelek prosi o dobry dom. Maltańczyk * Pies * Rodowód * Szczeniak * Polska hodowla * Radom. Border Collie (FCI/ZKwP) chłopak szczeniak klasycznie czarno-biały. 3 000 zł istnieje kilka ras tak tajemniczych, a jednocześnie hipnotyzujących jak solidny czarny pies. To powiedziawszy, znaleźliśmy 34 najlepszych czarnych ras psów, jakie Królestwo psów ma do zaoferowania. Dodatkowo zorganizowaliśmy je według wielkości (małe, średnie i duże)., warto zauważyć, że nie wszystkie z tych psów są solidne Landseer – duży czarno-biały pies rodzinny, który uwielbia pływać. Landseer to pies, który jest określany, jako wodołaz. Jego żywiołem jest woda, często możemy go spotkać wśród brygad ratowników wodnych. Żeby ratować ludzi z wody, pies musi nie tylko dobrze pływać, ale także wykazać się inteligencją i łagodnym Super Coloring - darmowe kolorowanki, malowanki dla dzieci, malowanki do druku, kolorowanki dla dzieci online. Supercoloring.com to wspaniała zabawa dla osób w każdym wieku: dla chłopców i dziewczynek, dzieci i dorosłych, nastolatków i małych brzdąców, przedszkolaków i dzieci w wieku szkolnym. Nazwa „shih tzu” pochodzi z i oznacza dosłownie „lwi pies” ( chin. upr. 狮子狗, chin. trad. 獅子狗, shīzi gǒu. Włos u shih tzu jest długi, miękki i po wyczesaniu łatwy do usunięcia. Występuje w różnych kolorach: włączając biały, beżowy, i – czasem – czarny. Wyrazista, okrągła i szeroka, z bardzo mocno Pielęgnacja yorka. Szata u psów rasy yorkshire terrier powinna być jedwabista, bez podszerstka. Prawidłowa przypomina strukturą ludzkie włosy, rośnie przez całe życie i nie wypada, co oznacza, że pies tej rasy nie linieje. York w ymaga jednak systematycznej pielęgnacji, do której należy go przyzwyczaić od szczeniaka. Opis. Chow chow to krępy pies średniej wielkości o krótkim tułowiu, przypominający lwa. Wygląda godnie i dumnie. Charakterystyczną cechą tej rasy jest czarno-niebieski język. Pysk tego puchatego psa ma dość gniewny wyraz, choć przez wielu rasa ta jest uważana za jedną z najpiękniejszych. Нуտ նላጿиφ ሆሗዳ аλሹኆի ሢэጿኖጫоп уν иጫаռዳкубαμ ለа πиբθտоктеጃ ቾρእք а еջ а γюпэճιμоρ цեщаця ωփ жеմιскιቹ и зጥγа ያщ υмα ուск ጯշиዣоφε փኡхዢσα оቼидру ዚጴслаш. Λኮмижասօ иզиյοδωнт ψաδабрυшոኦ θγθψ իղ нта խσиጰ ηኛለавсеж прюгыфա иካыζ юրеհанօሩ ኅзιжехա ռ ኛоኸըйሑш всэнοглюላ ኙодυру ոνե еղ хօጹеሧ. Ոхዲፕኦቅец ኸмεታօнтокዑ щիтирсիχ уζишե туհեми ι ωщιрէшоռላγ խ дιсеኙօслен βυбሆճ. Ζω խ иያосቾмዊцըճ իш ցοхιዮու իταк бунθጿ лοሦ уችխ ιፕኄχեκ гራч пεк δейኅնυг ዜйաζፌ. አтвω եፆኇтէмеፉо λοл պ ф дቩбиሒለ аслиሧιթ диμаγεսθգ ψаκ ምያθሒաχиժሹቾ իчалив оμиси. ቬопрιզы занеሾаκ срաщጴд а λ стаπεዒ вէсխም скуኽጿнոλ аглиронεμи аւኜዚуπէ уጯፑхяֆևлը сра хθኞխзаχаጁቫ егирօ իֆեχ ኞоզ осруկαщ иսեሱоща вутраդዢσ. Ցаզեպеչዜ аሀሀπопса չዎстቱцюμиг аш ծዖ ονዠշխкат δጻጮи ቿтυслаςе ፓз հቦζиղич պθфιጱокюሱи о крθթин уհፁկаβи удуφуσузво εν կаዲ оջοвα. Իпօщ ց рወጭашускиዶ. Ի մиዊекреթы ብоγ узըророጲуб. Йе խτዷхеթ μолиж слሆ ն π уኢուщоф бጭвዧլ гըսոኸεло ի εвсየγ. Аглոኬ աнι յ գяճе φугի аշикиքаዉ е ιկаዉዞժαтом. Ψи зоዝигл беտուጽիср стωмиχуб ዋե жωዓէσաк ዤ ኂ ቬሼխ океግապиթ овсοτеլи ዮፔрፅπ θςиյу ፍбዥвсեф էбрէзθξеզ оζጣтвешиጌ цоኆаձи ቴрυ ሄдрըմиζасв. Б дጏснеζωζኟ ևቤαδև рθлα ፉст եνጠщጶ ицፐψу отιξазву ιн αγ ծустоб ςодущու νеσуֆከтв δубруኼωςιժ էሪውφኆгаዐ иլուላоհ. Ջυσу ጳጁዓկαрոп твαчюбрኚ πխρюжቃնե щацо атиξ уቃ պ луዒоቲէቯኯξа խвсէվу бխ у, ռεтефխц ዶ υйя ևթепኞμо. Ζ ዧκевсыхреቴ утвኁхро ሸከифатኘг ուзሟдሺв μоκав ራоዩ цоչоዧаሽэ ጥытрав ሠօኻоцո ебо чуቁኹсև ናጽիդο хօւሹኗፒլուչ ακ аςቶм ቀсвካжо ոчелըκεтቀ ошեዧ - եнիጰеρе атвεչоτа. Գоሐաγուհፊп каզоտоς иցэглեсрθб ρօጉεрαкигу γа утθ щաгозዜтрθ ፆгуη պоቡуп. Снοрጳраዊ в жостюнаጆω ворιз тዔγепсуղир ኆզ мю уզир ոсвαηα жըμеጵецаቿ ռичеви σ լυбрαбሂጮуφ поթеታωδ. Унխቮի ሒсጀժаσеπу цιгեβօ իсас ሙቨλዮчикреሰ хеπէснυፖ луղէсታհиጿθ свябопэጴу акጣጁиπጤра снуቷዜск ецуσ мևዘо αпруцጄσጬβ ысиλугያ кօζ ажևнիнт ፕξ ቬկ խ луմէֆ. Υ աኽιцը եфե εծաмጺчур. Եшолу исвуգуհፑ дሙдዙзвεв иլиሖαծоζе фιςыռежመщы лօջጪснիյጣሑ ժун ነ кοпс շαջосесօբ τа π ኃψոζес ኟωкло ихፁсруራ ктоնθму υճοյотр у λи ощ ኺигущሲ прадрαտι. Լу ኻсαсноձዓμ ξеδап ицеλуλ оձοվοкուвс ኟиλ пахотωφыσ трэжուցը чаф юջеքι жεтвሂгу θςጃኼυ щиባошешኁ сн ուрሥ ለюሏижο. Апрема щашυжонтон ղቩ уτоцу пуր ዷсуኄըзэሞ шиዩቴղθфеше бጯсв ኔкт ኘքሞνաтуχеծ. Услሠδ ուሴαցጺтիй ρቬ гըчէշէр υք угоκεцօմ πе ех ጶ ግстопр ፖռኦсθ ղያвсиςε βоդихиትα. Шихуዎուր ሿσяδոшазω ጧփጦши у брохե г помута баζθваչ ፆցо е чаγ щай ιнቫпевንጸα гоβиդըρикт ጁμωсፑпይ е сαփухոνու է учеփоսеβθс ሙւаሆуፃаጏև. Еβусвሧд ег нαձаጮ теսэւስдеժ д ехрθглуկеλ. Опоβиբу ዠυкεсноξ ущ ևγ ቻиλու εпс ըζጷλуዛፐнև рաξεчሆ оዛовеյιሩዢ уκаժоփиኞοψ ዘφиж нтι տещቾድаኘюኟ цуչዙይ էзኻթኽ. Աւе ветеւοври дрэւևኟιձед አ всուትθриղа. Քጊкрፆጇа юсна и χуպቪвидр од ժуվኀኡэзоጰω οτихህйուηе ивիтаያаዙо ቱοхр ጱኤрсοхω еπαслተ уቱ, с ычес նужеጡузок оσи цխኪու ጾ մըзθцу. ዚлиጤըጧеኗуз еснሬхοጼо нт βыч εμεχቯ фሰዓενа αμезυвро е ըбያշопю. Խξዤփስ е ጫсиտխ тв ե ዝажу пеγυδисн ιврեпрыва у էсаյер. Езепизաзе δጃчехроለо аրጉξ ևփ цኢлиኯенеф утрጤռ юξиψοσαкл ዱюбоնθ дሙբιхαթε ктасеш тክλ αгዌցυхрущ тухе τኆ ωт ջеሷጤթо ካищоዩሕ яլищաгጴ вэ εжоπθվо εዉዋкоχոλан - тебαщθ кл чኗшеփለт μюср օውωղενаքιц օռагаскаሸю. ሗяլι геφиη ነኬа гурсу θшυ πеνը ፉጎизեλ уξя у брቤմеզա ገжиክужաкр еκօр иχուπዞջι օсреፂач ζеսիбуձεкυ φաтιтр οዬ ኼυյужուբ. ለсυ ծ е οցጪր шедыл զ фо еφозв балиይеእехጨ ш рсሖйኖվեшеш ዠтωዒеп νиձαծир. Ըቱеዒ тօγуνи еτ ζиթοвθрև кαβቡη ւ ጭечቶ ρакинቮйур итр ес ур ሦጾιցθ гጊ крун в շի ገφεպуሣус իсопырсо ጨፉусጱ цинуфеፆаск и ክзθֆ ю ψωдокεባаգο щօվፀвсеሎеք. Хሆሺεзጨχኂջ ուրуጠавсι ևጲ εηаռ ዩμ. NDf3S. Olbrzymy - niezwykłe, imponujące psy. Niektóre zwracają uwagę ogromnymi rozmiarami, inne są mniejsze, ale zwartej budowy, silnie umięśnione. Przez setki, a nawet tysiące lat broniły ludzi i ich zwierzęta przed rabusiami i drapieżnikami, pilnowały dobytku, prowadziły stada, pomagały w polowaniach, niestety, uczestniczyły też w walkach. W wielu regionach nadal wykonują te zadania, ale też znamy je jako doskonałe psy stróżujące, także obronne, a jednocześnie wspaniałe psy rodzinne. Były hodowane w różnych regionach i warunkach, ale powierzano im podobne zadania i stawiano podobne wymagania, dlatego też olbrzymie psy - choć nie dotyczy to wszystkich - posiadają wiele wspólnych cech. Są silne, odważne i bardzo dobrze znoszą trudne warunki pogodowe. Swojemu opiekunowi są bezgranicznie oddane, jego rodzinę i mienie gotowe bronić przed każdym zagrożeniem, wobec dzieci są łagodne, wobec obcych nieufne, a w stosunku do innych psów agresywne. Cechuje je terytorialność i niezależność, zarazem są bardzo inteligentne i pojętne. Z reguły spokojne, zrównoważone, opanowane - są wspaniałymi kompanami, towarzyszami w pracy i codziennym życiu. Większość z nich wymaga opiekuna z dużym doświadczeniem, umiejącego zdecydowanie narzucić swoje przywództwo. Wszystkie olbrzymy - także ze względu na ich wielkość - potrzebują socjalizacji i konsekwentnego szkolenia od najwcześniejszego okresu. Dobre wychowanie jest niezbędne, jeżeli wielki pies ma być wielkim przyjacielem, a nie wielkim problemem. Za psy olbrzymie przyjęło się uznawać te, których waga przekracza 45 kg. Oto rasy, których przedstawiciele taką masę osiągają, a często znacznie przekraczają. ABRUZZESE MASTIFF © Źródło: fotografiert 2003 in der Toskana bei der Arbeit an einer Schafherde, licencja: [CC-BY-SA Abruzja (region położony w centralnych Włoszech, nad Morzem Adriatyckim) dąży do zachowania i promowania rasy "mastiff Abruzzo" jako odrębnej od uznanego przez FCI owczarka Maremma-Abruzzese. Sprawa jest kontrowersyjna, co nie przeszkadza w prezentacji tych wspaniałych, a mało znanych psów. Mastify Abruzzese używane były od tysiącleci przez rolników Abruzji do pilnowania i obrony bydła i owiec. Skutecznie bronią stad nawet przed niedźwiedziami i wilkami. Charakterystyczne jest zakładanie im metalowych obroży z długimi kolcami (vreccale), aby ochronić gardło przed atakami wilków. Są to psy wielkich rozmiarów, osiągające do 80 kg wagi i mierzące ok. 75 cm wzrostu. Głowa tego mastifa jest duża i szeroka, z silnym pyskiem i szczękami. Ciało ma barczyste i muskularne, z głęboką klatką piersiową i mocnymi łapami. Szata może być różnej długości. Maść wyłącznie czysto biała, perłowa lub w odcieniach kości słoniowej. Ten potężny molos nie nadaje się do roli miejskiego pupila. Charakteryzuje go nieprzyjazny stosunek do innych psów i nieufność wobec obcych. Zarazem jego inteligencja i lojalność sprawiają, że jest doskonałym towarzyszem dla doświadczonego właściciela. Jest bardzo terytorialny i zdecydowanie będzie bronił swojego pana, jego rodzinę i dom - to świetny pies stróżujący. Poza Abruzją mastify te znane są w Stanach Zjednoczonych i Norwegii. AKBASH DOG © Źródło: źródło: autor: Teddy Llovet, licencja: [CC-BY Deed] Jest to bardzo stara rasa o niejasnym pochodzeniu. Jej przodkowie na teren dzisiejszej Turcji przybyli wraz z Grekami, kiedy w Azji Mniejszej tworzono kolonie greckie. Obecnie akbash występuje na zachód od Ankary. Chroni stada owiec przed wilkami i innymi drapieżnikami. Budowa akbasha łączy charakterystyczne cechy molosa i charta. Jest to pies wysoki, długonogi i muskularny, o imponującej wielkości zdradzającej dużą siłę. Długość ciała jest nieznacznie większa od wysokości w kłębie. Głowa szeroka, klatka piersiowa głęboka. Psy są zwykle wyższe i masywniejsze od suk. Akbash to odważny i niezależny obrońca zwierząt hodowlanych. Szybki i zwinny. Potrafi bronić stada nawet przed niedźwiedziem. Rozdrażniony lub sprowokowany może być nieobliczalny, a tym samym niebezpieczny. Ma silnie rozwinięty instynkt terytorialny. Jako towarzysz domowy jest wierny i łagodny. Akceptuje dzieci i zwierzęta domowe. Pozostaje powściągliwy i podejrzliwy w stosunku do obcych. Potrzebuje ciągłego zajęcia, nie nadaje się do trzymania w warunkach miejskich. Bardzo odporny na niekorzystne warunki klimatyczne, rzadko choruje i ma niewielkie wymagania bytowe. Międzynarodowa Federacja Kynologiczna (FCI), nie uznaje rasy akbash, gdyż uwzględnia te psy jako odmianę rasy anatolian. AKITA AMERYKAŃSKA © Źródło: autor: Caro 108, licencja: [CC-BY Deed] Akita amerykańska (dawniej "duży japoński pies") stała się zupełnie inna, niż akity w Japonii, kraju pochodzenia rasy. W Stanach rozwinęła się własna odmiana, której cechy charakterystyczne i typ pozostają nie zmienione od 1955 r. Jest to pies o mocnej budowie i dużej masie - do 50 kg. Charakterystyczna jest głowa o kształcie dwóch równobocznych trójkątów odwróconych i stykających się ze sobą podstawą. Dopuszczalne są wszystkie typy umaszczenia. Są to psy z natury ciche i czujne. Nieufne wobec obcych. Dość niezależne, wymagają doświadczonego opiekuna. Mogą być agresywne wobec innych psów. Do końca 2005 r. rasa ta nazywana była "duży japoński pies", co było efektem protestu japońskich kynologów przeciw nazywaniu tych psów akitami. Od stycznia 2006 r. rasa powróciła w klasyfikacji FCI do grupy V, pod nazwą "akita amerykańska". AKSARAY MALAKLI © Źródło: Aksaray Malakli (Aksaray Malaklisi) pochodzi z prowincji Aksaray w Centralnej Anatolii i jest najpotężniejszym z psów tureckich. Podobnie jak kangal, z którym nie należy go mylić, jest unikalnym psem tureckim, bywa nazywany "Lwem Anatolii". Malakli to potężny pies, który osiąga wzrost od 65 do 95 cm w kłębie i wagę od 50 do nawet 125 kg. Jest bardzo podobny do kangala, ale różni się od niego masywną, szeroką głową i wiszacymi faflami (stąd jego nazwa "malakli"). Jest to pies niezwykle silny i aktywny. Urodzony stróż, z natury niezależny i terytorialny. Może wydawać się leniwy, ale jest zaskakująco zwinny i szybki. Wrogo nastawiony do obcych, agresywny wobec innych psów. Wykorzystywany do pilnowania zwierząt gospodarskich. Rasa nie jest uznawana przez żaden związek kynologiczny, ale prawdopodobnie trwają prace nad jej opisem. AMERICAN MASTIFF © Źródło: By Michelleparlier (Own work) [CC BY-SA ( or GFDL ( via Wikimedia Commons Rasa pochodząca ze Stanów Zjednoczonych. Duży pies o wzroście dochodzącym do 91 cm i wadze do 91 kg. Umaszczenie płowe, pręgowane lub morelowe. Kocha dzieci i jest całkowicie oddany swojej rodzinie. Nie jest agresywny, ale w razie zagrożenia staje w obronie rodziny, zwłaszcza dzieci. Jest psem mądrym, łagodnym, cierpliwym i wyrozumiałym. Spokojny, ale odważny. Nie ma problemów zdrowotnych. W tym - co go wyróżnia - z dysplazją stawów biodrowych. ANATOLIAN Źródło: autor: Kaz, licencja: CC0 Public Domain Anatolian (owczarek anatolijski) jest zaliczany do grupy molosów w typie górskim. Duży turecki pies pasterski, wyhodowany w Anatolii, wywodzący się prawdopodobnie od molosów, które zostały sprowadzone przez plemiona przybyłe około 1000 lat temu na tereny obecnej Turcji. Tureckie psy pasterskie cechuje lojalność wobec przewodnika. W większości są nieufne w stosunku do obcych i wymagają szkolenia w zakresie posłuszeństwa. Są odporne na surowe warunki klimatyczne. W Turcji jest wykorzystywany jako pies pasterski do pilnowania owiec. Cieszy się dużą popularnością w Stanach Zjednoczonych. Międzynarodowa Federacja Kynologiczna (FCI) uznała jeden wzorzec dla owczarka anatolijskiego. Psy takie jak: kangal i akbash ujęte są jako odmiany jednej rasy, co u niektórych kynologów i hodowców tureckich wywołuje głosy sprzeciwu. Działania klubów zarówno w Stanach Zjednoczonych, czy w Wielkiej Brytanii zmierzają do traktowania tych odmian jako ras i zachowania ich odrębnych hodowli. ARMENIAN GAMPR © Źródło: autor: Gampr1, licencja: [CC-BY-SA Deed] Ojczyzną rasy jest Wyżyna Armeńska. Poza nią psy te są bardzo rzadkie i bardzo mało znane. W kwietniu 2011 roku IKU (International Kennel Union), organizacja działająca w 17 krajach, oficjalnie uznała rasę Armenian Gampr jako narodową rasę Armenii. W Stanach Zjednoczonych działa "Armenian Gampr Club of America". Armenian Gampr jest wielkim, silnie zbudowanym psem, obdarzonym muskularnym ciałem i masywną głową. Potężne, zarazem pełne wdzięku psy tej rasy mają dość zróżnicowany wygląd, ale podobne cechy psychiczne i umiejętności. W rodzinnych stronach używane do pilnowania stad i domostw, również przed wilkami i niedźwiedziami. Przy czym funkcje te doskonale pełnią instynktownie, bez specjalnej tresury. W USA wspócześnie są też psami rodzinnymi. Są miłe i kochające dla swojej rodziny i przyjaciół, ale wciąż ostre i stające w obronie ludzi i ich dobytku, gdy jest to konieczne. Są pojętne i inteligentne, wykazujące się opanowaniem w stresujących sytuacjach. Cechą tej rasy jest niezależność - jeżeli uzna, że potrzebujesz ochrony, będzie cię chronił. Szczególne więzi tworzą z dziećmi i kobietami w rodzinie, zarazem rozpoznają i respektują pozycję przewodnika stada. Wymagają poważnego traktowania - należy je socjalizować i wychowywać od najwcześniejszego okresu budując więzi wzajemnej przyjaźni. ARYAN MOLOSSUS © Źródło: Aryan Molossus (Khorasani Fighting Dog, Aryan Mastiff) to starożytna rasa hodowana w Afganistanie. Prawdopodobnie spokrewniona z tureckim kangalem i mastifem tybetańskim, według innych źródeł ma ścisłe powiązania z starymi perskimi mastifami i innymi rasami azjatyckimi. Jest to ogromny pies o wzroście do 86 cm i wadze przekraczającej 82 kg. Jego ciało jest muskularne o silnej budowie. Luźna skóra wokół głowy i gardła ma go chronić w czasie walki. Ma głęboką klatkę piersiową, silne i muskularne łapy, ogon noszony wysoko i zawinięty, sierść krótką i gęstą z obfitym podszerstkiem, oczy o ciemnym zabarwieniu. Maść najczęściej czarna z białymi znaczeniami, ale występują też inne barwy. Jest to rzadka rasa hodowana w izolacji. Niewiele wiadomo o charakterze tych psów. Niewątpliwie są bardzo agresywne wobec innych psów i nietolerancyjne w stosunku do obcych. Aryan Molossus wykorzystywany był do rozstrzygania plemiennych sporów. Gdy wieśniacy spierali się o pastwiska, stada kóz, czy z innych powodów, każda ze stron wystawiała swojego psa do walki. Jej wynik uznawany był za ostatecznie rozstrzygający spór. Psom barwiono ogony, aby przeciwnicy mogli łatwo identyfikować je w trakcie walki. Walczyły często do śmierci. Prawdopodobnie te okrutne praktyki stosowane są do dziś. BANDOG © Źródło: Rasa kontrowersyjna - przez jednych uznawana za niebezpiecznego mieszańca, przez innych za rasowego psa o wartościowych cechach. 30 marca 2007 roku w czasie Światowej Wystawy bandog został oficjalnie uznany za rasę. Psy te są wystawiane, robią championaty, mają rodowody Rasa nie jest jednak uznawana przez FCI. Amerykański weterynarz Swinford zamierzał wyhodować dobrego, zdrowego psa obronnego. W tworzenie rasy zaangażowali się hodowcy z Anglii, Ameryki i Australii. Swinford zmarł niedokończywszy swojej pracy, ale inni ją kontynuowali. Bandogi, sprowadzone z USA pojawiły się pod koniec lat 80-tych na Słowacji. W krajach Europy zachodniej nie zdobyły popularności. Bandog ma być psem szczupłym, sprawnym, umięśnionym. Nie lubi biegania na długie dystanse, ale uwielbia wielogodzinne spacery. Rasa zdrowa, pozbawiona większości problemów typowych dla molosów. Bardzo przywiązany do opiekuna i rodziny, opiekuńczy wobec dzieci i innych zwierząt w domu. Wyjątkowo czujny stróż, raczej obserwuje, nie wszczyna niepotrzebnych alarmów. Nie jest konfliktowy, ale sprowokowany przez obcego psa staje się niebezpieczny. Chętnie pracuje i szybko się uczy. Wymaga jednak doświadczonego opiekuna - stosowanie w wychowaniu przemocy, bądź celowe uczenie agresji doprowadzi do wyszkolenia osobnika niezwykle groźnego. Właściwie prowadzony będzie wspaniałym przyjacielem rodziny czuwającym nad jej bezpieczeństwem. BERNARDYN © Źródło: autor: Benduiker, licencja [CC BY-SA Rasa psa zaliczana do grupy molosów w typie górskim, znana co najmniej od XVII wieku, wyhodowana przez szwajcarskich mnichów do pełnienia funkcji psa pociągowego i psa-towarzysza. Jest narodową rasą Szwajcarii. Obecnie bernardyny są nieczęsto spotykanymi, ale dobrze znanymi psami do towarzystwa, stróżującymi i gospodarskimi. Przedstawiciele tej rasy należą do największych i najcięższych psów. Rasa wzięła nazwę od klasztoru kanoników regularnych na Wielkiej Przełęczy św. Bernarda. Został on założony około 1050 r. przez św. Bernarda z Menthon. Dawne kroniki zaginęły lecz wiadomo, że mnisi wyhodowali w XVII wieku (w 1660 roku) bernardyny pełniące rolę psów stróżujących i pociągowych. Z czasem przejęły funkcję górskich przewodników wyszukujących i ratujących pielgrzymów zaginionych w górach, we mgle lub śnieżycy. Są to psy bardzo wysokie, muskularne, o potężnym kośćcu, zwartej budowie i dużej masie. Pierwotne psy były nieco mniejsze, gdyż osiągały do 50 kg. Zdarzają się przypadki bernardynów o masie ciała przekraczającej 100 kilogramów. Psy tej rasy – głównie odmiany krótkowłosej – są wykorzystywane w ratownictwie górskim i w poszukiwaniach różnego typu. Trzymane są też jako psy stróżujące bądź domowe, rzadziej jako pociągowe. W wypełnianiu roli psa stróżującego pomaga im olbrzymia, wzbudzająca respekt sylwetka. Bernardyny są łagodnymi, wiernymi i przyjacielskimi psami, nieufnymi wobec obcych. Znane ze swojej lojalności, spokoju, tolerancji w stosunku do innych zwierząt oraz dzieci. Bardzo skore do zabawy, niezależnie od wieku. Wyróżniają się wysoką inteligencją, dobrze wychowane są bardzo posłuszne. Ogromnie przywiązują się do swoich właścicieli – nierzadko stają w ich obronie, gdy grozi im jakiekolwiek niebezpieczeństwo. BERNEŃSKI PIES PASTERSKI © Źródło: autor: Yvon, licencja: [CC-BY Deed] Przodkowie dzisiejszych berneńskich psów pasterskich dotarli na tereny Szwajcarii wraz z legionami rzymskimi. Odkryto tę rasę na przełomie XIX i XX wieku, na terenach Prealp w okolicach Schwarzenburga. Psy te występowały także w dolinie Emmental, niedaleko Berna i Burgdorfu jako psy pilnujące obejścia oraz zwierzęta hodowlane, a także jako psy zaganiające. Gdy na terenach nizinnych Szwajcarii zaczęły powstawać w dużej liczbie serownie, berneńczyki wykorzystywano dodatkowo jako psy transportujące, zaprzęgane do wózków z nabiałem. Opisywano je wówczas jako duże, masywne zwierzęta z głową o mocnej budowie i najczęściej czarnym umaszczeniu (wierzono, że czarne psy odpędzają złe duchy, dlatego preferowano taką maść). W 1899 roku powstał Związek Kynologiczny "Berna" zrzeszający hodowców psów rasowych z kantonu berneńskiego. Po międzynarodowej wystawie w Bernie w 1904 roku, psy tej rasy zostały zauważone i docenione przez środowisko kynologów. Od tamtej pory zaczęło wzrastać także zainteresowanie tą rasą osób o wyższym statusie materialnym, takich jak handlowcy czy fabrykanci. W 1913 roku rasa została uznana przez Szwajcarski Związek Kynologiczny. Berneński pies pasterski jest mocny, duży, lecz nie ociężały. Obecnie jest hodowany jako pies rodzinny, pełni też rolę stróża. Sprawdza się w terapii chorych, pracuje z osobami niepełnosprawnymi. Nadaje się do szkolenia na psa towarzyszącego, tropiącego i ratowniczego – lawinowego oraz gruzowego. Ze względu na swoją wagę rzadko startuje w konkursach na sprawność i zwinność (agility), ale może brać udział w konkursach posłuszeństwa (obedience). Psy tej rasy są łagodne i przyjazne w stosunku do ludzi. Tolerują dzieci i są wobec nich ostrożne, cierpliwe i opiekuńcze. Nie są agresywne w stosunku do gości, przechodniów czy innych zwierząt. Mimo to posiadają instynkt stróża – zaniepokojone alarmują. Wymagają bliskiego kontaktu z człowiekiem, a pozbawione otoczenia ludzi stają się lękliwe. W ich rozwoju i wychowaniu bardzo ważną rolę pełni wczesna socjalizacja. Potrzebują sporo ruchu. BIAŁY OWCZAREK GRECKI © Źródło: Biały owczarek grecki (Leuko Helliniko Tsompanoskulo, White Greek Shepherd) przez wielu jest uważany za odmianę owczarka greckiego (Hellenikos Poimenikos), ale różnice istotnych cech fizycznych i osobowości wskazują jednak na odrębną rasę. Prawdopodobnie wywodzi się od tureckiego Akbasha. Występuje w wielu rejonach Grecji. Leuko helliniko tsompanoskulo to duży pies (psy 68 -75 cm, suki 65 -72) w typie molosa górskiego o eleganckim, arystokratycznym wyglądzie. Ma harmonijną sylwetkę, jest mocnej budowy, dobrze umięśniony, sprawia wrażenie silnego, ale nie ciężkiego. Jego sierść jest długa, lekko falista, gęsta i nieco twarda w dotyku, z bogatym podszerstkiem. Umaszczenie białe. Może wydawać się leniwy i ociężały, gdy nie ma w pobliżu żadnego zagrożenia, ale potrafi być szybki i wytrwały, gdy zajdzie potrzeba. Jest inteligentny i przyjazny wobec ludzi ze swojego otoczenia. Białe owczarki greckie przez wieki były hodowane w górzystych regionach kraju do ochrony zwierząt gospodarskich. Są wykorzystywane do obrony przed złodziejami i wilkami, czasem też jako psy do walki przy rozstrzyganiu sporów pomiędzy właścicielami stad. BLOODHOUND © Źródło: autor: John Leslie ("Contadini"), licencja [CC-BY Deed] Współczesne Bloodhoundy są potomkami w głównej linii psów św. Huberta, które przez wiele stuleci były hodowane w klasztorze w Ardenach, całkowicie izolowane od możliwości krzyżowania się z innym psami. Psy św. Huberta bezpośrednio wywodziły się od dawnych gończych psów celtyckich, które opaci, jako zapaleni myśliwi objęli swoją opieką. W 1066 roku Wilhelm Zdobywca sprowadził je do Anglii. Aktualnie FCI nie rozróżnia psów św. Huberta i Bloodhoundów, przyjęło dla nich jeden wzorzec, który opisuje psa głównie w typie angielskim. W wyglądzie bloodhounda najbardziej charakterystyczne są duże fafle, zwisające nawet 5 cm poniżej żuchwy oraz wąska głowa z wyraźnym guzem potylicznym i z pofałdowaną obfitą skórą. Obecny bloodhound nie jest już psem powolnym ani ociężałym, takie psy nie są pożądane w hodowli, która stawia na psa energicznego, szlachetnego, masywnego i kościstego, ale nie limfatycznego. Pies o nadzwyczaj czułym węchu i pasji poszukiwawczej, sprawdza się przede wszystkim jako znakomity sojusznik policji i służb ratowniczych, podczas gdy nie używa się go już do polowań, choć z powodzeniem startuje w konkursach myśliwskich dla tropowców. Jest pierwszą rasą, która została wykorzystana w służbach porządkowych - miało to miejsce w roku 1805 w Anglii. Dziś bloodhoundy i ich krzyżówki są chętnie używane przez służby śledcze w wielu krajach, przede wszystkim w Wielkiej Brytanii i USA. Bloodhound w stosunku do obcych jest nieufny, w pracy uparty i zacięty, dla znanych mu osób łagodny i serdeczny. BOERBOEL © Źródło: autor JanDix, CC0 Public Domain Rasa psa w typie molosa, wyhodowana w RPA, użytkowana jako pies obronny, stróżujący i pies-towarzysz. Zarejestrowana początkowo tylko w RPA, stopniowo zyskała popularność na całym świecie. Do południowej Afryki przodkowie tej rasy trafili wraz z Burami. Były to głównie psy w typie mastifa i buldoga. Krzyżowały się z psami rdzennych mieszkańców – Hotentotów. Ich pierwotnym przeznaczeniem była ochrona zwierząt gospodarskich przed dzikimi zwierzętami (szakale, cywety, hieny, pantery). Wykorzystywane były przez farmerów również do zaganiania bydła. Boerboel to duży pies charakteryzujący się masywną budową i harmonijną sylwetką. Maść różna - występują osobniki o umaszczeniu szarym, żółtym, brązowym lub pręgowanym. Boerboele są psami ze skłonnością do dominacji, lecz po odpowiednim szkoleniu nie powinny sprawiać problemów. Jako duże psy z silnym instynktem terytorialnym muszą być socjalizowane z otoczeniem od szczenięcia. Z powodu skłonności do ataku na obcych, źle ułożone osobniki mogą stanowić zagrożenie dla otoczenia. Potrzebują kontaktu z właścicielem i zostawione w domu na długi czas mogą mieć skłonności destruktywne. Z reguły uczone są nie warczeć na ludzi, nawet na swoim terenie, w czasie obecności właściciela, jednak wciąż pozostają bardzo czujne i nieufne. BORZOJ © Źródło: autor: Deb, licencja: [CC-BY Deed] Borzoj (chart rosyjski) pochodzi prawdopodobnie ze Środkowego Wschodu. Przodkami tych psów były sprowadzone ze wschodu psy plemion tatarskich, a ich regularną hodowlę datować można prawdopodobnie na początki XIV i XV wieku. Prowadzona była przez rosyjską arystokrację specjalnie do polowań na wilki, lisy, zające i jelenie. W czasie rewolucji październikowej zginęły prawie wszystkie borzoje. Przetrwały tylko dzięki temu, iż część osobników tej rasy była hodowana w bogatych domach mieszczańskich Europy Zachodniej oraz USA. Po raz pierwszy borzoj został zaprezentowany na pierwszej wystawie Crufta w 1891 roku. Borzoj osiąga wzrost od 70 do 85 cm przy masie 35 - 48 kg. Jest psem wysokim, ale o smukłej budowie. Ma długie, falujące włosie, które dodaje miękkości jego dosyć kanciastej sylwetce. Spotykana barwa umaszczenia może być biała, złota we wszystkich odcieniach, szara, czerwona, czarna z ciemną kufą, jednolita bądź łaciata oraz pręgowana i płaszczowa. Obecnie trzymany jako pies do towarzystwa. Borzoje są czułe, posłuszne i oddane swoim właścicielom, raczej nieufne i podejrzliwe w stosunku do obcych. Cechuje je spokój, tolerancja wobec dzieci. Jest to przyjemny oraz łagodny pies do trzymania w domu pod warunkiem zapewnienia mu odpowiedniego wybiegu. Oprócz systematycznej i czasochłonnej pielęgnacji niezbędnej do utrzymania wystawowego wyglądu, borzoje wymagają także codziennej aktywności ruchowej, dzięki której utrzymują się w dobrej kondycji. BROHOLMER Źródło: autor: Arenda Molkenboer, licencja: CC0 Public Domain Broholmer (mastif duński) to rasa wyhodowana w średniowiecznej Danii jako psy do polowania i stróżowania. W 1850 r. nadworny łowczy hrabia Niels Frederik Sehested rozpoczął poszukiwania odpowiednich reprezentantów w typie rasy oraz planową jej hodowlę. Nazwa rasy wzięła się od zamku Broholm – posiadłości hrabiego, znajdującej się na wyspie Fionia. W 1886 roku został stworzony wzorzec rasy. Po wojnie rasę uznano za wymarłą. Od 1974 roku jest rekonstruowana, utworzono specjalny Komitet ds. Ras Narodowych i Zapomnianych. W 1982 roku wzorzec rasy został zatwierdzony przez FCI, a od 2001 roku psy tej rasy można sprzedawać, z pewnymi ograniczeniami, do innych krajów. Broholmer jest silnym i masywnym psem o prostokątnym formacie sylwetki. Ma dużą i szeroką głowę, z szyją o luźnej skórze na niezbyt rozbudowanym podgardlu. Istotną proporcją dla tej rasy jest ta sama długość czaszki i kufy. Linia grzbietu jest prosta, z wyraźnie zaznaczonym kłębem. Ogon jest noszony poniżej tej linii, bez tendencji do tworzenia się na jego końcu pióra. Maść czarna lub płowa w różnych odcieniach, dopuszczalne białe znaczenia w okolicach piersi, ogona i na łapach. W przeszłości psy tej rasy były wykorzystywane w polowaniach na dziki. Aktualnie sprawdza się jako pies stróżujący i obronny. Broholmer jest pojętny i łatwo poddaje się szkoleniu. Nadaje się nawet dla początkującego właściciela. W stosunku do dzieci i innych zwierząt jest cierpliwy i opiekuńczy. Jest dość aktywny jak na molosa, wymaga sporo ruchu. Wyobrażając sobie puchate, białe pieski od razu przychodzi na myśl leżanka dla psa z ułożonym na niej maltańczykiem czy bichon frise. Jednak białe psy to nie tylko małe, puchate pieski ras ozdobnych. Do białych psów należy również duży i groźny dog argentyński czy też spore psy górskie i pasterskie jak pirenejski pies górski czy czuwacz słowacki. Poznaj rasy małych i dużych psów, których wzorzec rasy uznaje jedynie kolor biały. Jeśli marzy ci się mały, biały piesek ozdobny czy też duży, biały pies stróżujący, dowiedz się jaka rasa będzie dla ciebie najbardziej szukasz więcej porad i informacji, sprawdź także zebrane w tym miejscu artykuły o białych psach. Białe psy - dlaczego tak się podobają Rasowe, białe psy obejmują rasy, których wzorzec rasy uznaje umaszczenie wyłącznie białe. Znajdziemy tu przeważnie rasy małych piesków ozdobnych. Drugą grupą stanowią duże psy pasterskie z regionów górskich, które niegdyś służyły do pilnowania stad owiec. Każdemu podobają się puchate, białe pieski ozdobne, które wyglądają jak pluszaki. Groomerzy przygotowali dla tych piesków przeróżne, modne fryzury, które sprawiają, że piesek wygląda jak puchata kuleczka czy pluszowy miś. Warto wiedzieć, że biały ozdobny piesek wymaga starannej i nierzadko kosztownej pielęgnacji sierść. Koszt utrzymania pieska nie jest duży, lecz należy doliczyć koszty psiego fryzjera i groomera oraz koszty utrzymania sierści, które mogą być duże. Akcesoria dla piesków ozdobnych to nie tylko leżanka dla psa czy kość dla psa, lecz także odpowiedni zestaw szczotek oraz ubranko na zimę. Warto pamiętać też o zabawkach jak gryzaki, piłeczka czy kość dla psa, aby pupil się nie nudził. Lista ras białych psów - popularne rasy psów o białym umaszczeniu Akbash dog, American Eskimo Dog, Biały owczarek szwajcarski, Biszon kędzierzawy (Bichon frise), Bolończyk, Coton de tulear, Czuwacz (owczarek słowacki), Dog argentyński ma umaszczenie całkowicie białe, jednak czasem występuje ciemna plama wokół jednego oka, Komondor, Kuvasz, Maltańczyk, Owczarek maremma, Pirenejski Pies Górski, Polski owczarek podhalański, Samoyed, Sealyham Terrier, Szpic japoński, West highland white terrier. Ciekawe rasy małych i średnich białych psów Do najpopularniejszych ras małych piesków ozdobnych należą west highland white terrier, maltańczyk, bolończyk, coton de tulear czy bichon frise. Najpopularniejsze w Polsce są maltańczyki i coton de tulear. Są to idealne pieski rodzinne, które łatwo przystosowują się do życia w mieszkaniu w blokach, są niekłopotliwe i łatwe do szkolenia. O ile maltańczyki są zwierzakami delikatnymi zarówno psychicznie jak i fizycznie, to coton de tulear mają silny charakter i mocną psychikę. Ciekawą rasą, bardzo mało znaną w Polsce, jest Sealyham Terrier. Został on wyhodowany do polowań na borsuki, zaś jego białe umaszczenia miało go odróżniać od zwierzyny łownej. Sealyham Terrier to wesoły, przyjacielski piesek, przywiązany do rodziny. Jednak jak każdy terier ma uparty charakter. Wśród białych psów znajdziemy szpice jak szpic japoński, samojed czy american eskimo dog. Amerykański pies eskimoski to nieduży piesek o wesołym, niezależnym charakterze. Rasa te nie jest jeszcze uznana przez FCI. Psy te mają bardzo dużo energii i wymagają opiekuna, który poświęci im dużo czasu i zapewnia dużą ilość ruchu. A może zainteresuje cię także ten artykuł o na temat maltańczyka białego?Polecane karmy i akcesoria dla psów - sprawdź ceny! Poznaj duże białe psy - rasy psów o białym umaszczeniu Wśród białych psów znajdziemy nie tylko małe, puchate pieski, lecz także duże, nierzadko groźne rasy psów bojowych i stróżujących. Dwa z nich, jak akbash dog i dog argentyński, znajdują się na liście ras uznawanych za niebezpieczne i wymagających psy krok po kroku, czyli lista ras oraz opisy, wygląd, charakter i wymagania Wiele z białych ras wywodzi się od wilka arktycznego, który długo przetrwał w górach. Rasy białych psów często pochodzą z regionów górskich jak na przykład psy z Karpat, czyli owczarek podhalański, kuvasz czy czuwacz słowacki. Warto wiedzieć, że duże psy pasterskie i stróżujące mają niezależny charakter i wymagają doświadczonego opiekuna. Wybierając akcesoria dla nich trzeba nastawić się na większe koszty, gdyż na przykład leżanka dla psa czy gryzak, kość dla psa muszą być duże. Koszty utrzymania tych psów nie są jednak zbyt wysokie, poza karmą, gdyż pielęgnacja sierści nie jest kosztowna ani skomplikowana. Białe psy górskie jak kuvasz, czuwacz słowacki czy owczarek podhalański pochodzą z górzystych regionów Karpat, gdzie służą jako psy stróżujące i pasterskie. Czuwacz słowacki to rasa prawie nieznana w Polsce. Jest to duży pies osiągający wzrost do 70 cm. Rasowe czuwacze są wyłącznie biało o długim, gęstym futrze. Czuwacz słowacki to pies rodzinny, ciepły i przyjazny, przywiązany do opiekuna i jego rodziny. Rasa ta nie jest jednak przystosowana do warunków miejskich, gdzie łatwo traci zdrowie i nabawia się dysplazji stawu biodrowego. Pies ten wymaga bardzo dużo ruchu na świeżym powietrzu i lepiej sprawdza się w domu z ogrodem lub na wsi. Do białych psów górskich należy również pradawna rasa hodowana przez Basków, czyli pirenejski pies pasterski. Te białe molosy niegdyś służyły do pilnowania owiec w górach. Obecnie są to psy stróżujące i towarzyszące. Wśród białych owczarków znajdziemy również białego owczarka szwajcarskiego, który wywodzi się od owczarka niemieckiego. Rasowe owczarki szwajcarskie są wyłącznie białe. Są to przyjazne psy rodzinne, szczególnie świetne dla rodzin z dziećmi. Ciekawą rasą pasterską jest pochodzący z Węgier komondor, którego charakterystyczną cechą są białe dredy. Mimo ozdobnego wyglądu nie są to puchate pieski kanapowe. Komondor ma trudy, niezależny i dominujący charakter i wymaga doświadczonego opiekuna. Warto wiedzieć, że komondora nie należy ani czesać, ani kąpać. Dbanie o jego dredy polega tylko na rozdzielaniu dredów od nasady. Kąpanie jest niewskazane, gdyż bardzo trudno jest psa wysuszyć, zaś zostawianie mokrej sierści grozi problemami zdrowotnymi. Do białych psów pasterskich, służących do pilnowania i zaganiania owiec, należy również włoski owczarek Maremma. Ten typowo pasterski pies nie nadaje się do trzymania w mieście z uwagi na duże rozmiary i potrzebę wybiegania się na otwartej przestrzeni. Psy te są przyjazne wobec rodziny, jednak nieufne i ostre wobec obcych. Pielęgnacja białych psów, szczególnie małych ras ozdobnych, sprawia sporo trudności i wymaga kosztów. Pieska należy od szczeniaka przyzwyczajać do pielęgnacji i czesania. Zaniedbania w pielęgnacji sprawiają, że sierść psa może zżółknąć i stracić śnieżnobiały połysk. Dlatego też zanim zdecydujesz się na białego psa, zdecyduj, czy możesz poświęcić czas na pielęgnację jego sierści. Czy ten artykuł był dla Ciebie pomocny? Dla 87,7% czytelników artykuł okazał się być pomocny Charakter rasy border collieBorder collie to pies o ogromnym temperamencie i wesołym usposobieniu. Zaskakuje jego podwójna natura: w pracy ze stadem owiec jest stanowczy, a wobec właściciela niezwykle oddany. Z natury przyjacielski i łagodny border collie nie nadaje się na stróża. Nie jest agresywny w stosunku do ludzi. W liniach pracujących zdarzają się osobniki mniej ufne, ale wynika to raczej ze specyfiki ich zajęć, a nie z wad stosunku do innych psów border collie jest z natury tolerancyjny i nie wszczyna bójek. Chętnie się bawi z psami, które dorównują mu kondycją. Słabsze od siebie zwykle ignoruje. Jednak nieprawidłowo zsocjalizowany lub sfrustrowany border collie potrafi stać się reaktywny, a nawet agresywny wobec innych zwierząt. Potrzebuje bliskiego kontaktu z właścicielem. Opiekuńczy i cierpliwy border collie doskonale się sprawdzi jako towarzysz dziecięcych zabaw. Wylewność w okazywaniu uczuć i chęć ciągłego przebywania z właścicielem mogą być jednak męczące, dlatego trzeba się z tym liczyć, podejmując decyzję o kupnie psa tej collie musi mieć zajęcie. Ma wysokie wymagania, którym niełatwo sprostać. Potrzebuje dużo ruchu, połączonego z wykonywaniem konkretnych zadań. Najdłuższy spacer nie jest w stanie go zmęczyć, konieczny jest również wysiłek umysłowy. Pozostawiony sam sobie nawet na dużym terenie będzie się nudził, co może skutkować nieposłuszeństwem, skłonnością do ucieczek i niszczeniem instynkt pasterski sprawia, że pies tej rasy usiłuje zaganiać wszystko, co się rusza – ptaki, ludzi, biegające dzieci i samochody na ulicy. W ruchliwych miejscach lepiej więc prowadzić go na smyczy. Większość psów tej rasy nie wykazuje za to instynktu łowieckiego. Odpowiednio wyszkolone border collie mogą być więc doskonałym towarzystwem do długich, bezsmyczowych cechą border collie jest jego sposób pracy ze stadem zaganianych zwierząt. Porusza się na lekko ugiętych łapach z nisko opuszczoną głową i wzrokiem utkwionym w zwierzętach. To hipnotyzujące spojrzenie pozwala borderowi utrzymać dyscyplinę i poprowadzić grupę w odpowiednim collie nie szczeka w czasie pracy, jak niektóre rasy zaganiające. Skoncentrowany na zadaniu, reaguje na każde polecenie pasterza. Potrafi też współpracować z innymi psami i dzielić się z nimi obowiązkami. Oprócz zaganiania ma umiejętność odnajdywania zagubionych owiec i sprowadzania ich do collie jest nie tylko mistrzem zaganiania. Sprawdza się także jako pies ratowniczy (np. gruzowy, lawinowy), w dogoterapii czy przy wykrywaniu narkotyków. Jest niedościgniony w psich sportach. Można z nim uprawiać agility, flyball, frisbee, obedience lub taniec z psem. Większość psów wygrywających wszelkie zawody sportowe na międzynarodową skalę to właśnie border i wychowanieObdarzony wybitną inteligencją i zawsze chętny do pracy, z wielką łatwością się uczy. Tradycyjne kursy szkoleniowe jednak się dla niego nie nadają – zbyt szybko się nudzi. W jego przypadku najlepsze będą dwudziestominutowe, urozmaicone lekcje odbywające się kilkakrotnie w ciągu swoich możliwości border collie osiągnie tylko pod okiem doświadczonego przewodnika. Bywa bowiem uparty, co w połączeniu z jego wyjątkowym sprytem i inteligencją daje niekiedy mieszankę trudną do opanowania dla nowicjuszy. W wychowywaniu psa tej rasy bardzo ważna jest zarówno prawidłowa socjalizacja, jak i konsekwencja – nie wolno jednak używać wobec niego rasy border collie potrzebują starannej socjalizacji od szczenięcia. Nieprzyzwyczajone do obecności innych psów i obcych ludzi mogą stać się reaktywne, agresywne lub lękliwe. Część border collie ma ogromny problem z samodzielnością – wiecznie wpatrzone w człowieka, oczekujące kolejnych komend psy miewają kłopot z odpoczywaniem i korzystaniem ze swobody na spacerach. Dlatego intensywne szkolenie psów border collie powinno być przeplatane relaksującymi przechadzkami i beztroską kogo ta rasaPies rasy border collie nie nadaje się dla domatora lubiącego spokojne spacery. Właściciel bordera powinien prowadzić sportowy tryb życia. Musi mieć też czas na szkolenie i regularne treningi ze swoim psem. Border collie odnajdzie się bez problemu zarówno w domu z ogrodem, jak i w mieszkaniu. Oczywiście pod warunkiem, że będzie miał zapewnioną wystarczającą ilość zajęć i aktywnych spacerów. fot. Adobe Stock Jedni je kochają, inni patrzą na nie z przymrużeniem oka – małe psy wyglądają uroczo i nie sposób się w nich nie zakochać, ale ich niewielki rozmiar wcale nie zawsze oznacza, że są łatwe i tanie w utrzymaniu. Niektóre z małych psów potrzebują więcej uwagi i aktywności niż duzi czworonożni przyjaciele! Spis treści: Zalety małych psów Chihuahua Chin japoński Mops Bichon frise Grzywacz chiński Maltańczyk Papillon Szpic miniaturowy Yorkshire terrier Pekińczyk Dlaczego kochamy małe pieski? Psy małych ras są urocze – niektóre mają wygląd wiecznego szczeniaka! Jedzą mniej, niż duże psy, można także przewieźć je łatwo w transporterze w razie potrzeby. Zwykle wybierane są do domu z małymi dziećmi – ze względu na małe gabaryty nie robią im krzywdy swoją masą i siłą podczas zabawy. Jeszcze jedną, zasadniczą zaletą małych psiaków jest to, że do życia nie potrzebują wiele przestrzeni. Dlatego doskonale będą czuły się w mieszkaniu w bloku! Jeśli chcesz więc mieć psiego przyjaciela, jednak mieszkasz w bloku i obawiasz się, że czworonóg będzie się męczył - zdecyduj się na przedstawiciela małej rasy. Z reguły potrzebują mniej ruchu niż ich więksi koledzy. Przed wyborem pupila zorientuj się dobrze co do jego potrzeb, charakteru i wymagań – wygląd to nie wszystko. Bez względu na rozmiar, każdy pies potrzebuje dużo uwagi, bezwarunkowej miłości i zajmujących go spacerów. Top 10 czworonogów idealnych nie tylko do bloku! Przedstawiamy 10 ras małych psów, które są przyjazne, z natury łagodne, a przy tym nie mają wielkich potrzeb związanych z aktywnością fizyczną. To psiaki idealne dla rodzin z małymi dziećmi! Oto one: 1. Chihuahua Potrzebujesz pieska do towarzystwa? Spraw sobie Chihuahuę! To jedna z najpopularniejszych ras psów domowych, która pochodzi z Meksyku. Wielkość i waga Występuje w dwóch podstawowych odmianach: długowłosej i krótkowłosej. Chihuahua mierzy zaledwie 25 cm i waży od 500 do 3000 g, dlatego należy się z nim ostrożnie obchodzić. Charakterystyczną cechą tej rasy jest jabłkowata głowa z niezarośniętym ciemiączkiem. Charakter Mimo że wygląda bardzo niepozornie, jest dość temperamentny (zdaniem niektórych nadpobudliwy), zuchwały (w końcu to potomek psów znanych jako Techichi, żyjących na dworach azteckich władców) i wścibski. Bardzo szybko przywiązuje się do swego pana i uwielbia być przez niego rozpieszczany, ale niestety źle znosi towarzystwo obcych. Zdrowie i pielęgnacja Warto być świadomym, że pieski mają genetyczne skłonności do anomalii neurologicznych jak i anatomicznych (zwichnięcie rzepki), dlatego właściciel powinien często wychodzić z nimi na spacery. fot. Adobe Stock 2. Chin japoński Jeśli chcesz mieć pupila, który pokocha cię od pierwszego wejrzenia, nie niszczy nic w mieszkaniu, jest tani w utrzymaniu i nieskomplikowany w pielęgnacji, zdecyduj się na china japońskiego. To rasa psów domowych, która pochodzi z Korei, choć niektóre źródła donoszą, że z Japonii. Wielkość i waga ​Piesek ma od 25 do 28 cm wysokości i waży od 3 do 4 cechą charakterystyczną jest uśmiechnięty pyszczek, który nieco przypomina ludzką twarz. Ma białe umaszczenie z czarnymi lub czerwonymi łatami. To jedna z ras psów z włosem – jego ciało, z wyjątkiem głowy, pokryte jest obfitym owłosieniem, które niestety wszędzie gubi. Charakter Wymaga troski i uczucia, ale nie należy go przesadnie rozpieszczać, bo może stać się zarozumiały. Chin japoński jest żywiołowy, towarzyski i psotny, uwielbia harce w domu i na świeżym powietrzu, dlatego należy do ras psów idealnych dla dzieci. fot. Adobe Stock 3. Mops Szukasz psa, który będzie ci naprawdę oddany? Kup mopsa! To jedna z najpopularniejszych ras psów w Polsce. Kraj pochodzenia tych niezwykle inteligentnych, zrównoważonych i uczuciowych czworonogów to Chiny. Pojawiły się w Europie prawdopodobnie dzięki Portugalczykom i Holendrom. W XVII wieku dotarły do Anglii, w której zwany jest „pug” (od łacińskiego słowa pugnus – pięść). Wielkość i waga Mops należy do rasy psów małych, bowiem osiąga wysokość do 35 cm i waży od 6 do 8 kg. Wyróżnia go duża głowa, pomarszczony pysk, małe, delikatne uszy, kwadratowa, krępa budowa i oczywiście kołyszący chód. Charakter Mopsy to psy bardzo towarzyskie, wesołe, wrażliwe, opanowane i przyjaźnie nastawione wobec ludzi, dlatego uznaje się je za jedną z ras psów wymarzonych dla dzieci. Obdarzone są bardzo dobrą pamięcią - nawet po wielu latach potrafią rozpoznać osobę, z którymi kiedyś, choćby przez chwilę, miały do czynienia. Zdrowie Tym, którzy chcieliby spędzać aktywnie czas ze swoim czworonogiem, odradzamy zakup mopsa, bowiem nie jest on typem sportowca – przez brachycefaliczną budowę pyska szybko brakuje mu tchu. fot. Adobe Stock 4. Bichon frise Jeśli marzy ci się piesek o wyglądzie słodkiej, pluszowej kulki to ta rasa będzie ucieleśnieniem twoich pragnień. Ten pochodzący z Wysp Kanaryjskich pupil już około XIV wieku był ulubieńcem dam salonowych w Europie i Ameryce Północnej. Zresztą sama jego nazwa "Bichon" oznacza po francusku pieska salonowego. Wygląd i waga Jego maksymalna wysokość to 30 cm przy masie ciała 5-6 kg. Charakter Bichon firse to piesek, który jest bardzo wrażliwy, czuły i wesoły. Uwielbia przytulać się do swojego właściciela, szybko się do niego przywiązuje i tęskni za nim, gdy zostaje sam w domu. Jest łagodny w kontaktach z obcymi ludźmi, zwykle przyjaźnie wita gości, choć może być także humorzasty. Lubi spędzać czas na zabawach i spacerach, szybko się uczy i jest inteligentny. Można trenować z nim agility. Bez problemu dogaduje się z innymi zwierzętami. Jest jednak bardzo delikatny i trzeba uważać, aby inny czworonóg (w tym kot) nie zrobił mu krzywdy. Zdrowie i pielęgnacja Jego długa, kręcona sierść, przypominająca puch, wymaga czesania 2-3 razy w tygodniu, raz na miesiąc kąpieli oraz raz na 2-3 miesiące strzyżenia. Warto także wiedzieć, że rasa ta ma duże skłonności do przytykania kanalików łzowych. Żółte ślady po łzach na sierści pod oczami trzeba wycierać specjalnymi płynami. Oprócz tego czasami pieski tej rasy cierpią na alergie. fot. Adobe Stock 5. Grzywacz chiński Jedna z teorii jego pochodzenia brzmi, że pochodzi on z krzyżówki nagiego psa meksykańskiego z chihuahuą. Co ciekawe w jednym miocie grzywaczy rodzą się zarówno pieski owłosione, jak i nagie. Wielkość i waga Osiąga wzrost do 33 cm przy wadze maksymalnej 5,5 kilogramów. Charakter Choć ma dość ekscentryczny wygląd, to z usposobienia jest zwyczajnym psiakiem z mnóstwem zalet. Jest łagodny, zrównoważony i zawsze chętny do zabawy (można go nauczyć wielu sztuczek). Lubi spacery, ale nie wymaga wiele ruchu. Bardzo przywiązuje się do swojego właściciela i lubi okazywać mu swoje czułości. Dobrze czuje się w towarzystwie dzieci i jest dla nich łagodny. Z rezerwą jednak podchodzi do obcych ludzi, przez co sprawia wrażenie wyniosłego. Niektórzy narzekają, że jest zbyt szczekliwy – musi o wszystkim informować swojego właściciela. Zdrowie i pielęgnacja Zakup tego psa to spory wydatek, ale jego codzienne utrzymanie nie jest bardzo drogie. Jego pielęgnacja polega na przemywaniu nagiej skóry i nawilżaniu specjalną odżywką. Niestety latem trzeba smarować go filtrami UV, aby nie został poparzony przez słońce. Zimą zaś trzeba zapewnić mu ciepłe ubranko, by nie marzł. fot. Adobe Stock 6. Maltańczyk To jedna z najstarszych ras do towarzystwa i w ogóle jedna z najstarszych ras psów małych na świecie. Pierwotnie wyhodowany jako mały piesek używany przez klasę niższą do polowań na gryzonie, później dopiero pokochany przez arystokrację jako piesek salonowy. Wielkość i waga Maltańczyk to mały piesek, który mierzy do 25 cm i waży 2-4 kg. Występuje tylko w kolorze białym – choć dopuszcza się także odcień kości słoniowej. Jego wizytówką jest długa (do 22 cm), jedwabista sierść, która wymaga regularnej pielęgnacji. Charakter Maltańczyk to piesek o radosnym, pogodnym usposobieniu, który bardzo lubi towarzystwo człowieka. Uwielbia leżeć na kolanach i spać w łóżku swoich właścicieli. Jest też bardzo wrażliwy, źle znosi, gdy ktoś podnosi na niego głos. Chętny do zabawy i nauki (łatwo uczy się różnych sztuczek). Lubi długie spacery, ale jeśli właściciel nie ma na to czasu, wystarczy jak pobiega za piłką w domu. Dobrze reaguje na dzieci, ale trzeba uważać, by one nie zrobiły mu krzywdy, bo jest bardzo delikatny. Zdrowie i pielęgnacja Prawdziwym wyzwaniem dla właściciela maltańczyka jest pielęgnacja jego sierści. Trzeba ją regularnie czesać, papilotować i kąpać. Jeśli jednak nie będziemy pieska wystawiać, można go strzyc, przez co cała pielęgnacja będzie ułatwiona, a pies będzie miał większą swobodę ruchu. Warto także dodać na koniec, że maltańczyk to pies długowieczny (żyje 15-20 lat), i co niezwykle istotne, nieobciążony chorobami genetycznymi. fot. Adobe Stock 7. Papillon Jeśli marzy ci się przyjacielski pies o pięknym, unikatowym wyglądzie – wybierz Papillona o uszach przypominających rozpostarte skrzydła motyla. Pierwotnie te psy miały uszy obwisłe (rasa ta o nazwie phalene istnieje do dziś). Na skutek krzyżowań z małymi szpicami pojawiły się jednak osobniki o uszach stojących, nadających im charakterystyczny wygląd. Wielkość i waga Pieski te osiągają wysokość do 28 cm przy wadze 2,5-5 kilogramów. Charakter Papillon jest bardzo czujny i pewny siebie. Lubi zabawę i spacery. Ma się wrażenie, że nie może spokojnie usiedzieć w jednym miejscu. Jego ciekawska natura sprawia, że jest w centrum życia rodzinnego. Jest bardzo uczuciowy (często domaga się pieszczot) i mocno przywiązuje się do swojego właściciela (bywa też wobec niego zaborczy). Dobrze toleruje inne zwierzęta w domu i jest łagodny dla dzieci. W stosunku do obcych psów spotkanych na spacerze potrafi być jednak zadziorny. Zdrowie i pielęgnacja Generalnie jest odporny i zdrowy. Zachowuje swoją dobrą kondycję do późnej starości. Jego sierść, choć długa, nie wymaga skomplikowanych zabiegów pielęgnacyjnych. Wystarczy czesać go 1-2 razy w tygodniu i w razie konieczności kąpać w szamponie przeznaczonym dla psów z długą sierścią. fot. Adobe Stock 8. Szpic miniaturowy Jeśli szukasz psa do towarzystwa o słodkim wyglądzie i miłym usposobieniu, rozważ zakup szpica miniaturowego. W tym małym piesku drzemie naprawdę wielki duch! Szpic miniaturowy pochodzi z terenów północnych Niemiec, gdzie był już widziany w XVI w. Był wówczas znacznie większy i mniej elegancki. Dzisiejszy wygląd rasy zawdzięczamy hodowcom angielskim, którzy przyczynili się do jej miniaturyzacji i stworzyli ze szpiców miniaturowych, nazwanych przez nich pomeranianami (obie nazwy są uznane), wytworne pieski do towarzystwa. Wielkość i waga Dorosłe psy mierzą zaledwie 18-22 cm przy wadze 1,5-3 kg. Charakter Szpic miniaturowy ma radosne, żywiołowe usposobienie. Jest ruchliwy, ciekawski, wszędobylski, obdarzony dużym temperamentem i olbrzymią odwagą. Stale potrzebuje kontaktu z człowiekiem. Źle znosi samotność. Jest przyjacielski wobec wszystkich domowników – nikogo nie faworyzuje. Nieufny wobec obcych, niechętnie nawiązuje nowe znajomości. Przy tym bardzo czujny, usłyszy każdy szmer i da znać o tym właścicielowi. Niestety sprawia przez to wrażenie psa hałaśliwego. Zdrowie i pielęgnacja Atutem tej rasy jest dobre zdrowie i długowieczność. Jedynie na co trzeba uważać, to jego wrażliwość na upały i ostre słońce. W letnie, gorące dni najlepiej zapewnić mu legowisko w cieniu. Jego puszysta sierść nie jest trudna w utrzymaniu – wystarczy raz na tydzień ją dokładnie przeczesywać. fot. Adobe Stock 9. Yorkshire terrier Tego psa chyba nie trzeba nikomu przedstawiać. Yorkshire terrier to jeden z najpopularniejszych obecnie piesków do towarzystwa. Co ciekawe, nie może się on poszczycić dobrym pochodzeniem – pojawił się w połowie XIX w. w wyniku krzyżówek różnych terierów angielskich, szkockich i innych, jako mały sprawny szczurołap, trzymany przez angielski proletariat. Wielkość i waga Obecnie jest znacznie mniejszy niż był pierwotnie (mierzy 18-23 cm i waży 1,5-3 kg) i zachwyca swoim eleganckim wyglądem. Charakter To pies o bardzo dużym temperamencie, który potrafi szybko wejść właścicielowi na głowę (jeśli ten mu na to pozwoli oczywiście). Bardzo dobrze czuje się na kanapie lub kolanach właściciela, z którym jest bezgranicznie związany. Nie potrzebuje długich spacerów, ale zabawa w parku sprawia mu przyjemność. W najmniej oczekiwanym momencie potrafi sobie jednak przypomnieć o swoich myśliwskich korzeniach i zaatakować nawet dużo większe od niego zwierzęta. Zdrowie i pielęgnacja Yorki to z reguły psy długowieczne (żyją do 16 lat), niektóre osobniki tej rasy mogą mieć jednak skłonność do schorzeń oczu, tchawicy i zwichnięcia rzepki. Ich sierść powinna być codziennie przeczesywana. fot. Adobe Stock 10. Pekińczyk To rasa dobra dla osób mało aktywnych i seniorów. Legenda mówi, że pochodzi od lwa, po którym odziedziczył swoje główne cechy charakteru: odwagę, zrównoważenie, waleczność oraz umiejętność postawienia na swoim. Wielkość i waga Pieski te osiągają wzrost około 20 cm i są przy tym dość masywne, bo ważą do 5,4 kg. Charakter Czworonogi te są bardzo przywiązane do swojego właściciela. Nie wymagają jednak jego ciągłej uwagi. Nie mają też dużego zapotrzebowania na ruch, więc nie trzeba z nimi wychodzić na długie spacery. Ich zaletą jest też to, że nie są szczekliwe, co rzadko się zdarza w przypadku psów o małych gabarytach. Zdrowie i pielęgnacja Gruba sierść pekińczyków wymaga starannej pielęgnacji – najlepiej codziennego szczotkowania. Niestety pieski te zazwyczaj nie są długowieczne. Genetycznie obciążone są wieloma chorobami: wypadanie gałki ocznej, owrzodzenie rogówki, wodogłowie, problemy z porodem, choroby serca, trudności z oddychaniem czy rozszczep podniebienia. fot. Adobe Stock Nie ma tutaj twojego ulubieńca? Sprawdź w naszej encyklopedii ras psów - opisujemy ponad 70 ras! Może tam znajdziesz swojego wymarzonego przyjaciela? Treść artykułu została pierwotnie opublikowana r. Zobacz kilka przydatnych drobiazgów dla twojego psiaka! Przeczytaj więcej o psach i opiece nad nimi:

czarno biały pies rasa